stawić czoło

См. также в других словарях:

• stawić czoło — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś, czemuś} {{/stl 8}}{{stl 7}} nie poddać się, podjąć walkę z kimś, czymś, przeciwstawić się, walczyć z przeciwnościami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Żeglarz musi stawić czoło żywiołom. Stawić czoło losowi, przeciwnikowi, wrogowi …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• czoło — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. czole; lm D. czół {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} część twarzy człowieka nad brwiami i nosem; górna przednia część głowy zwierzęcia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć wysokie, niskie… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• stawić — czoło (czoła) komuś, czemuś zob. czoło 3 …   Słownik frazeologiczny

• czoło — n III, Ms. czole; lm D. czół 1. «górna część twarzy powyżej oczu; u zwierząt: część głowy pomiędzy skrońmi» Czoło białe, gładkie. Czoło niskie, wyniosłe, wysokie. Czoło sklepione, szerokie, wąskie, wypukłe. Myślące czoło. ◊ Miedziane, wytarte… …   Słownik języka polskiego

• czoło — 1. Chmurzyć czoło «zasępiać się, smutnieć»: Gdyby człowiek mógł zapanować nad własnym ciałem, nad chorobą, nad śmiercią... – rozmarza się, po czym natychmiast chmurzy czoło. – Nie znoszę tego Butkiewicza. M. Saramonowicz, Lustra. 2. Rozchmurzyć,… …   Słownik frazeologiczny

• stawić — dk a. ndk VIa, stawićwię, stawićwisz, staw, stawićwił, stawićwiony daw. dziś tylko we fraz. Stawić czoło komuś, czemuś «oprzeć się, odważnie się przeciwstawić komuś, czemuś; podjąć walkę z kimś, czymś» ◊ Stawić opór «przeciwstawić się,… …   Słownik języka polskiego